ခဲေတာင္ရဲ႕ ၿခံဳၾကားထဲက ညည္းတြားသံ

ေရးသားသူ - မုိေထ်းေကး

ဗုဒၶဟူးေန႔, 13 ဇူလိုင္လ 2011 14:43

လိုပြာခို ဆိုတဲ့ ေဒသခံကရင္ေတြ အေခၚအေ၀ၚရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဟာ ျမန္မာလို ခဲေတာင္ကို ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လိုပြာခို ခရိုင္လို႔ နာမည္ေပးထားတဲ့ ကရင္နီျပည္နယ္အတြင္းရိွ အမွတ္ ၂ ခရိုင္ဟာ ေမာ္ခ်ီးေဒသလို႔လည္း လူသိမ်ားၾကပါတယ္။
ေမာ္ခ်ီးဟာ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ကိုလိုနီေခတ္တုန္းက ဒုတိယ အဂၤလန္ေလးလို႔ တင္စားျခင္း ခံခဲ့ရၿပီး ခဲသတၱဳတြင္း လုပ္ငန္းျဖင့္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္ကာ ကမာၻမွာ ဒုတိယ အႀကီးဆုံး သတၱဳတြင္းတစ္တြင္း ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္း သမိုင္းမွတ္တမ္းမွာ ျမင္ဖူးဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

မေရာက္ဖူးသူေတြအဖုိ႔ ေမာ္ခ်ီးေဒသဟာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမယ္လုိ႔ ယူဆေကာင္းယူဆပါလိမ့္မယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေမာ္ခ်ီးေဒသဟာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ေသာသီခုိ (ေခၚ) နတ္ေတာင္ကေန လွမ္းၾကည့္လုိက္ရင္ ေမာ္ခ်ီးေဒသ တစ္ခုလုံးသာမက ကရင္ျပည္နယ္ဖက္ရွိ ေဘာဂလိေဒသ၊ သံေတာင္ေဒသအထိ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ေမာ္ခ်ီးၿမိဳ႕ကုိလည္း အထင္းသား လွမ္းျမင္ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ ထင္းရူးေတာေတြ ေပါက္ေရာက္ၿပီး စိမ္းလန္းစုိေျပတဲ့ ေဒသျဖစ္ပါတယ္။ အုပ္ဆုိင္းတဲ့ ျမဴေတြ၊ ေအးျမတဲ့ ရာသီဥတုေတြေၾကာင့္ အဲဒီေဒသက ေဒသခံေတြရဲ့ အသားအေရဟာ ျဖဴျဖဴေလး ျဖစ္ေနၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

ေဒသခံေတြဟာ ေတာင္ယာ လုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳၿပီး ေဒသအတြင္း စီးပြားျဖစ္ ဖါလာ စုိက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ စုိက္ပ်ိဳးၾကတယ္။ ေဒသခံေတြ လုိအပ္တဲ့ ဆန္၊ ဆား၊ ငပိ စတဲ့ စားေသာက္ဘြယ္ ပစၥည္းေတြကုိ ေမာ္ခ်ီးၿမိဳ႕ ဒါမွမဟုတ္ ေဘာဂလိဖက္ကုိ သြားေရာက္ဝယ္ယူစားသုံးၾကတယ္။

ခဲတူးေဖာ္ျခင္းေၾကာင့္ ေျမျပိဳေပမယ့္ ရြာသားမ်ား ဆက္လက္ေနထိုင္ၾကသည္။

နတ္ေတာင္ဟာ ေမာ္ခ်ီးေဒသကုိ ထင္ဟပ္ေစတဲ့ နာမည္ႀကီး ေတာင္တစ္ခု ျဖစ္ၿပီး အဲဒီအနီးအနား တဝုိက္ရွိ ေဒသခံေတြဟာ နတ္ေတာင္ကုိ အထြတ္အျမတ္ ထားခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီေတာင္ဟာ ေကာ္သူးေလ (ေခၚ) ကရင္ျပည္နယ္နဲ႔ ကရင္နီျပည္နယ္ နယ္စပ္ေပၚမွာ တည္ရွိပါတယ္။

သဘာဝအလွေတြ ျပည့္ႏွက္ေပမယ့္ အတြင္းက်က် ေလ့လာၾကည့္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လွတဲ့ ေဒသခံေတြရဲ့ အမူအရာေတြကုိ က်ေနာ္ အကဲခတ္မိခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေနၾကတာကုိ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ လူတုိင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ စစ္ကုိ မလုိခ်င္ၾကတာေတာ့ အမွန္ပါ။ တျခားကရင္နီေဒသလုိ အႏွစ္ ၆ဝ ေက်ာ္ ျပည္တြင္းစစ္ကုိ ႀကံ့ႀကံ့ခံလာခဲ့ၾကတဲ့ ေဒသခံေတြကုိ ျမင္ေတြ႔မိတဲ့ အခ်ိန္ ရင္ထဲ ဝမ္းနည္းျဖစ္မိခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ ဘဝေလးေတြဟာ ဘယ္အခ်ိန္မွာမွ ၿငိမ္းခ်မ္းလြတ္လပ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ ဆုိတဲ့ အေတြးေလး ေပၚလာမိေပမယ့္ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မေျပာျပပဲ အံႀကိတ္မ်ိဳသိပ္ထားမိခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ္ ေရာက္သြားတဲ့ ေနရာေလးဟာ ရြာပုန္းရြာေရွာင္ တစ္ေနရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သံနဲ႔ သစ္တစ္ေခ်ာင္းမွ မပါတဲ့ ဝါးအိမ္ေလး တစ္လုံးထဲမွာ သူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္နဲ႔အတူ သဲျပားၾကမ္းျပင္ေလးေပၚမွာ အနားယူၿပီး စကားစျမည္ေျပာေနစဥ္ ေျခသံ တုိးတုိးေလးျဖင့္ အိမ္ထဲ အိမ္ရွင္မ အေဒၚ ေနာ္ထူးက ျပန္ဝင္လာတာကို ေတြ႔လုိက္ရလို႔ သူမကို က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံး ဝုိင္းႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ “အေဒၚ ေနေကာင္းလား” လို႔ က်ေနာ္က လွမ္းႏႈတ္ဆက္ေတာ့ “ေနေကာင္းပါတယ္။ ေတာင္ယာကေန ျပန္လာေတာ့ နည္းနည္းေမာပန္းတာေလးပါပဲ” လို႔ အေဒၚက က်ေနာ္တို႔ကို ျပန္ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ က်ေနာ့မွာ ပါလာတဲ့ သၾကားေလး ထုတ္ေပးၿပီး “အေဒၚ သၾကား ေဖ်ာ္ေသာက္ပါ။ အေမာ သက္သာပါ့မယ္” လို႔ ဆုိၿပီး သူ႔ကုိ သၾကား လွမ္းကမ္းေပးလုိက္တယ္။

အေဒၚ အိမ္ကုိ က်ေနာ္ အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့ ဆန္ ၆ ဗူးဆန္႔ ထမင္းအုိး တစ္လုံး၊ ဟင္းခ်က္ဖုိ႔ အုိးေသးေသးေလး တစ္လုံးနဲ႔ ဒယ္အုိးေဟာင္းေလး တစ္လုံးရယ္၊ အဝတ္အစား အနည္းငယ္နဲ႔ အိမ္အသုံးအေဆာင္ အနည္းငယ္သာ ေတြ႔ရပါတယ္။ သူမက “အိမ္မွာ ပစၥည္း မ်ားမ်ားမထားရဲဘူး။ အားလုံး ေတာထဲမွာ ၀ွက္ထားတယ္။ အေရးအေၾကာင္းဆုိရင္ သယ္ရျပဳရ လြယ္တယ္ေလ” လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူမက ဆက္ၿပီး “ဒါေတာင္မွ ၿပီးခဲ့တဲ့ အရင္တစ္ပတ္ စေနေန႔တုန္းက ဒီမွာ စစ္သားေတြ ေရာက္လာေသးတယ္။ အေဒၚတုိ အားလုံး ထြက္ေျပးတယ္။ နင့္ဦးေလးေတာင္ သူတုိ႔ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ေတာ့ ေျခဖေနာင့္မွာ ရွပ္ၿပီး ထိတယ္။ အခု ဒဏ္ရာနဲ႔ ေတာင္ယာ သြားတာ ျပန္မလာေသးဘူး” လို႔ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ရွင္းျပပါတယ္။

က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က “တျခားရြာသားေတြ သတ္သြားတာ ရွိေသးလား” လို႔ ေမးျမန္းရာ အေဒၚက “ရြာသားအားလုံးေတာ့ ေဘးမသီရန္မခ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ေမြး တိရိစာၦန္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ၾကက္၊ ဝက္၊ ဘဲေတြေတာ့ မသက္သာဘူး။ သူတုိ႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သတ္စားသြားခဲ့ၾကတယ္”။ သူမက ဆက္ၿပီး “ငါ့တူတုိ႔ရယ္ ေျပာရမွာ မေကာင္းဆုံး အရာတစ္ခုက အေဒၚတုိ႔ရဲ့ အဝတ္အစားေတြကုိ သူတုိ႔ ယူသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်န္တဲ့ ထမင္းအုိးေတြကုိ ဓါးခြ်န္နဲ႔ ထုိးေပါက္ထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေဒၚရဲ့ ထမိန္ တစ္ထည္က အသစ္ပဲ ရွိေသးတယ္။ တစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္ပဲ ဝတ္ပါေသးတယ္။  ထမိန္ထဲမွာ မစင္ စြန္႔ထားၿပီး ေကာင္းေကာင္းေလး ျပန္ေခါက္ထားတယ္။ ဘာသေဘာနဲ႔ ဒီလုိလုပ္တာလဲဆုိတာ အေဒၚသေဘာမေပါက္ဘူး။”

အေဒၚရဲ့ ရွင္းျပခ်က္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အဖြဲ႔က စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အေဒၚ ေျပာျပသလုိ ဒီေမာ္ခ်ီးေဒသ တစ္ခုလုံးဟာ အနက္ေရာင္ နယ္ေျမလို႔ သတ္မွတ္ခံရၿပီး စစ္ဆင္ေရး လုပ္တုိင္း ေက်းရြာေတြ၊ စပါးက်ီေတြကုိ မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ တိရိစာၦန္ေတြအျပင္ လူေတြပါ ေတြ႔ရွိရင္ ေသနတ္ေမာင္းျဖဳတ္ ပစ္သတ္ခဲ့ၾကတာဟာ စစ္တပ္ရဲ့ သမန္ရုိးက် လုပ္ရုိးလုပ္စဥ္ တစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ စကားေျပာေကာင္းေနစဥ္ ဦးေလး ေစာဘာက ေတာင္ယာကေန ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ ဦးေလး ေျခေထာက္ ဒဏ္ရာဟာ မေပ်ာက္ေသးေပမယ့္ ေတာင္ယာ လုပ္ငန္းက အေရးႀကီးတဲ့အတြက္ ေတာင္ယာထဲ သြားေနရတယ္။ မိမိတုိ႔မွာ ပါလာတဲ့ ေဆးဝါး အနည္းငယ္နဲ႔ ဦးေလး ေျခေထာက္ ဒဏ္ရာကုိ ေဆးထည့္ေပးပါတယ္။ ဦးေလးနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာၿပီး အေဒၚ ျပင္ဆင္ေပးတဲ့ ထမင္းဝုိင္းကုိ ဝုိင္း၍ စားေသာက္ခဲ့ၾကတယ္။ နတ္ေတာင္ေျခကေန ရလာတဲ့ ေတာဝက္သားနဲ႔ နတ္ေတာင္ထိပ္ကေန ရတဲ့ ဂ်ဴးမွ်စ္ေျခာက္ တာလေပါဟင္းဟာ စြဲလမ္းဖြယ္ေကာင္းသလုိ ငရုတ္သီးစိမ္းနဲ႔ ၾကြက္သားေျခာက္ေထာင္းေလးဟာလည္း က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံးအတြက္ မစားဖူးတဲ့ အရသာထူး ဟင္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚကုိ အထူးေက်းဇူးတင္မိခဲ့ပါတယ္။

ဦးေလး ေစာေဘာနဲ႔ အေဒၚ ေနာ္ထူးဟာ သမီးေလး ႏွစ္ေယာက္ ရွိၿပီး နယ္စပ္ဖက္ကုိ သြားေရာက္ ပညာဆည္းပူးခဲ့ၾကပါတယ္။ သမီးေတြနဲ႔ ခြဲခြာေနရတဲ့ ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚတုိ႔ရဲ့ ဘဝကုိ ျမင္မိေတာ့ “ေၾသာ္… ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ ဒီလုိတကြဲတျပား ျဖစ္ေနရမွာပဲ။ ဦးေလးအေဒၚ ဘဝလုိ ခံစားၾကရတဲ့ ကရင္နီျပည္သူေတြ တပုံႀကီး ရွိေနမွာပဲ။”

ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚ ႏွစ္ေယာက္လုံး ည ၈ နာရီခြဲေက်ာ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ဘီဘီစီ သတင္းနားေထာင္ေနစဥ္ သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး အိပ္ေမာက်သြားေနပါၿပီ။ ေစာေစာအိပ္ရာဝင္ၾကတဲ့ ေတာသူေတာင္သားေတြရဲ႕ အက်င့္ဓေလ့ေလးပါ။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ဘီဘီစီ ၿပီးတာနဲ႔ အားလုံး အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတယ္။ ျခင္ေထာင္ မရွိေပမယ့္ မီးဖုိေပၚ ေတာက္ေနတဲ့ အေဒၚရဲ႕ ထင္းပုံေလးဟာ အဲဒီညအဖုိ႔ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခုိက္ အိပ္ေပ်ာ္ေစခဲ့ပါတယ္။ မနက္ ၂ နာရီေလာက္မွာ အေဒၚရဲ႕ ေမာင္းေထာင္းသံကုိ ၾကားလုိက္ရတယ္။ အေဒၚ ေမာင္းေထာင္းစဥ္ ဦးေလးက ထမင္းထခ်က္ေနတာကုိ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ မနက္ မုိးမလင္းတလင္း ဦးေလး အေဒၚ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ထမင္းစားၿပီး မုိးမလင္းမွီ ေတာင္ယာထဲ ထြက္သြားခဲ့ၾကတာကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အဖြဲ႔ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ၾကရပါတယ္။

ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚရဲ႕ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လွတဲ့ ဘဝလုိ ေမာ္ခ်ီးေဒသအတြင္းရွိ ျပည္သူတုိ႔ရဲ့ ဘဝဟာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေအးေဆးစြာ အနားယူခ်ိန္ရႏုိင္ေတာ့မွာလဲ။ တခ်ိန္က ကမာၻေက်ာ္ ေမာ္ခ်ီး သတၱဳတြင္းဟာ ေမာ္ခ်ီးေဒသရွိ ျပည္သူလူထုအတြက္ ဘာအေထာက္အကူ၊ ဘာအက်ိဳးေက်းဇူးမွ မေပးႏုိင္ေတာ့ဘူးလား။ ေမာ္ခ်ီးေဒရဲ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး ကိစၥကုိ ဘယ္သူက လုပ္ေဆာင္ေပးမွာလဲ။

တစ္ခု ေျပာျပခ်င္တာက ေမာ္ခ်ီး သတၱဳတြင္းဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ေျမႀကီးအတြင္း တူးထားတဲ့ ခဲက်င္းေတြေၾကာင့္ ေျမၿပိဳပ်က္စီးမႈ အႏၱရာယ္ ပုိမ်ားလာႏုိင္သလုိ ေမာ္ခ်ီးေခ်ာင္း (မုိလုိကလုိး)ထဲ က်လာတဲ့ ခဲဆိပ္ေတြဟာ ေခ်ာင္းေအာက္ဖက္ ေနထုိင္ၾကသူအတြက္ ေသာက္သုံးမိပါက အလြန္အႏၱရာယ္ ႀကီးပါတယ္။ ခဲဆိပ္ေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ပုိင္းဆုိင္ရာ ခြ်တ္ယြင္းမႈနဲ႔ ေရာဂါေတြ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒီကိစၥအတြက္ ေသခ်ာသုေတသန လုပ္ၿပီး အႏၱရာယ္ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးမားတယ္ ဆုိတာ ေသခ်ာျပဳစုမွတ္တမ္းတင္ထားဖုိ႔ လုိတယ္။ ဘယ္သူမွ ဒီအႏၱရာယ္အေၾကာင္း ပညာေပးျခင္း၊ သတိေပးႏႈိးေဆာ္ျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ စုစည္းရြာ ျဖစ္တဲ့ ခဲမျဖဴရြာဟာ ဒီေခ်ာင္းေရကုိသာ အဓိက ထားေသာက္သုံးၾကပါတယ္။ မ်က္ကန္းတေစၦမေၾကာက္ ဆုိသလုိ မသိနားမလည္ေတာ့လည္း ဒီေခ်ာင္းေရကုိပဲ ေသာက္သုံးၾကတာ ႏွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ပါ။ အစုိးရ လုပ္တဲ့ သူေတြက ဒီျပႆနာကုိ သိလွ်က္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

သကၠရာဇ္ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္အတြင္း နအဖထံ အင္အား ၁ဝဝ ခန္႔ျဖင့္ လက္နက္ခ်သြားခဲ့ၾကတဲ့ ၾကယ္ျဖဴ (ကရင္နီေသြးစည္းညီညြတ္ေရး) ဆုိတဲ့ အဖြဲ႔ဟာလည္း ေဒသခံျပည္သူေတြအတြက္ စားဝတ္ေနေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႔ ေနေနသာသာ မိမိ မိသားစု ဝမ္းစာေရး၊ ႀကီးပြားေရးအတြက္သာ အဓိက လုပ္ေနၾကပါတယ္။ တခ်ိန္တခါတုန္းက ကုိယ့္လူမ်ိဳး၊ ကုိယ္တုိင္းျပည္၊ ကုိယ္အမ်ိဳးသားေရးအတြက္ လုပ္မယ္ ဆုိတဲ့ လူေတြဟာ အခုေတာ့ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓါတ္ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးကုန္ေနၿပီလား။ က်ေနာ္ဟာ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးျဖင့္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕စဥ္ “ေၾသာ္…သူတုိ႔ ခမ်ာလည္း ဒီမေကာင္းတဲ့ စနစ္ဆုိးေအာက္မွ ျပည္သူလုိပဲ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ပဲ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ခံရတဲ့ လူေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနၾကရပါလား။”

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သြားလာေရး ခက္ခဲၿပီး၊ လူသူေပါက္ေရာက္ျခင္း နည္းလွတဲ့ ေမာ္ခ်ီးေဒသရဲ့ အေျခအေနေလးဟာ အခုအခ်ိန္မွာ အနည္းငယ္ တည္ၿငိမ္လာတယ္လုိ႔ပဲ ဆုိရမွာပါ။ ေက်းရြာ အသီးသီး ျပန္လည္ထူေထာင္ၾကေပမယ့္ ျပည္တြင္းစစ္ အိမ္မက္ဆုိး အရိပ္မဲႀကီးဟာ ေဒသခံျပည္သူေတြကုိ အခုအခ်ိန္အထိ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတုန္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေမာ္ခ်ီးေဒသက ေဂလုိ၊ ကေပြဒုိလို ရြာေတြမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ ရြာသားေတြဟာ ရြာအလိုက္ မိမိတုိ႔ရဲ့ ရြာကုိ စြန္႔ခြာၿပီး တျခားေနရာေတြ ျဖစ္တဲ့ မယ္စဲ့ၿမိဳ႕နယ္၊ ဟုိစဲ့၊ ရြာသစ္နဲ႔ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ရိွ ကရင္နီဒုကၡသည္ အမွတ္ ၂ စခန္းဆီသုိ႔ တိမ္းေရွာင္ေရႊ႕ေျပာင္းေနထုိင္ခဲ့ၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

 က်ေနာ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေမာ္ခ်ီးေဒသလုိပဲ ကရင္နီေဒသ တစ္ခုလုံးရွိ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ ရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႔ေနရတဲ့ အခက္အခဲ၊ ဒုကၡမ်ိဳးစုံ ေျပေပ်ာက္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ “အေပါင္းလကၡဏာ ေဆာင္တဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေျဖတစ္ခု” အျမန္ဆုံး ေပၚေပါက္လာႏုိင္ပါေစလုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့တယ္။