ပညာေရးျဖင့္ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္အံ့

ဇြန္၈ရက္ ၂၀၁၁ခုႏွစ္

ဒီစကားလံုးကို က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္ပုဒ္က ေက်ာင္းတိုင္းမွာလည္း က်ေနာ္ေတြ႕ေနရပါတယ္။ တကယ့္ ေက်ာင္းေတြအတြက္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ေဆာင္ထားသင့္တဲ့ စကားလံုးလို႕လည္း က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။ ဘယ္အေျခအေနပဲေရာက္ေရာက္ မေမ့သင့္ဘူးလို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါဟာ တကယ့္ေကာင္းတဲ့ စကားလံုးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားလံုးက အထက္အစိုးရမွ ခ်ထားေပးတဲ့ နီတိတစ္ခုပါ။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားနဲ႕ မိဘမ်ားအတြက္ပါ။ ဆရာ ဆရာမမ်ားအတြက္ေတာ့ လိုေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ အစိုးရက ခန္႕အပ္ထားၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ 

ပညာေရးျဖင့္ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္အံ့ ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ဆရာ ဆရာမမ်ားက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကို ပညာသင္ၾကားေပးမွ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားလံုးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားက လုယူေနၾကတာေပါ့။ အဲ့ဒီေဆာင္ပုဒ္ကို ရဖို႕အေရး 

ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အတြက္ ………………………..
၀ိုင္းက်ဴရွင္ေၾကး ……………. ၈၅၀၀၀၀ က်ပ္ေက်ာ္ ( ဘာသာစုံ )ေပါ့ေနာ္။ ထပ္ၿပီး အမွတ္ေကာင္းရဖို႕ ေနာက္ထပ္ ဘာသာရပ္ဆရာ/မဆီကို  ျမန္မာစာ ………….. ၃၀၀၀၀ က်ပ္ေက်ာ္၊ အဂၤလိပ္စာ …………. ၃၀၀၀၀ က်ပ္ + ၄၀၀၀၀ က်ပ္ ၿပီးေတာ့ စာရြက္စာတမ္းအတြက္ ေၾကး၊ သခ်ာၤ ……………… ၃၅၀၀၀ က်ပ္ေက်ာ္၊ ရူပေဗဒ ……………. ၃၀၀၀၀ က်ပ္ေက်ာ္
ဓာတုေဗဒ ………………. ၂၅၀၀၀ က်ပ္ ( study guide မလုိဘဲ အျပီး သင္ရင္ .. ၁၀၀၀၀၀ က်ပ္ေက်ာ္ )
ဘုိင္အုိ ……………. ၆၀၀၀၀ က်ပ္ ( study guide မလုိ ) သိပၸံအတြဲအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါေတာ့ ေကာင္းတဲ့ ပညာေရးေပါ့ေနာ္။ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႕လည္း ကိုက္ညီပါတယ္။ ဒါဟာ တကယ့္ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းတက္တဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕အတြက္ ေက်ာင္းဆိုတာရွိေသးရဲ့လား။ တရားမွ်တမႈ ရွိပါရဲ့လား။ က်ေနာ္ ေတြးမိသေလာက္မွာ ဆရာအလုပ္ဟာ အဆင္းရဲဆံုးတဲ့ အခု မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီေဆာင္ပုဒ္အေၾကာင္းေရးေနေတာ့ ဆက္ေရးလို႕ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေရးလုိက္ေတာ့ အဲ့ဒီေဆာင္ပုဒ္က ဒီစကားလံုးဟာ error ထြက္ေပၚလာတယ္။ ဘာျဖစ္လဲ မသိဘူး။ မွားယြင္းတယ္။ မွားယြင္းတယ္လို႕ပဲ ေပၚလာေပးတယ္။ 

ပညာေရးျဖင့္ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္အံ့ ဆိုတဲ့ စကားလံုးက က်ေနာ္တို႕ ေတာရြာနဲ႕ေတာ့ မအံ့စပ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ အဆင့္ျမင့္လြန္းတယ္။ ရရွိဖို႕အတြက္ ကုန္က်ႏႈန္းက မ်ားလြန္းပါတယ္။

မတတ္ႏိုင္တဲ့ အေမမုဆိုးမအတြက္ ဘာလဲ ေဟး လို႕ ေမးလိုက္မွာပဲ။ က်ေနာ္တို႕ ေတာရြာအတြက္ ကႀကီး တစ္လံုးရဖို႕ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီၿပီး အလုပ္လုပ္ေနရတယ္။ တခါတေလ အသက္ပါ ေပးဆပ္ရပါတယ္။ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။

ေက်ာင္းတက္ရင္လည္း စာရဖို႕အေရး ဆရာ ဆရာမေတြက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ - - -

အတတ္လဲသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆံုးမ
သိပၸမခ်န္ ေဘးရန္ဆီးကာ
သင့္ရာအပ္ပို႔ ဆရာတို႔
က်င့္ဖို႔ ၀တ္ငါးျဖာ။ တဲ့ ဒီနီတိကဗ်ာေလးကို က်င့္၀တ္ေက်ပြန္ေနၾကပါတယ္။

စာကိုလည္း ရက္တိုင္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားကို သင္ၾကားေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေန႕ထူးေန႕ျမတ္ေရာက္ရင္လည္း ဆရာ ဆရာမတို႕ရဲ႕ က်င့္၀တ္ေက်ပါတယ္။ မေန႕ထူးမရက္ျမတ္ရင္လည္း အျမင္ေကာင္းတဲ့ တာ၀န္ေတြ ေဆာင္ၾကဥ္ပါတယ္။

ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ေရွးသူေတာ္သူမမ်ား ဆိုခဲ့ေတာ့ နားေညာင္းခဲ့ရၾကတယ္။ ဆရာအလုပ္ဟာ အလြန္ပင္ပန္းပါတယ္ မွန္ပါတယ္။ ေအာ္ရေျပာရတာ ေတာ္ေတာ္ေမာပါတယ္။ အျပစ္ေတာ့ မေျပာပါဘူး ဆရာ/မမ်ားကို ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအတြက္ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားေပးေနပါတယ္။ ေဆာင္ပုဒ္ကို ခ်ိတ္ဆြဲေပးထားတဲ့ လူက မလုပ္ေပးႏိုင္လို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ 

က်ေနာ္လည္း အဲ့ဒီေဆာင္ပုဒ္ေၾကာင့္ ခံခဲ့ရတာပါ။ ဗမာစာသင္ၿပီးမွ ျပန္ေစာ္ကားတယ္လို႕ေတာ့ မထင္မိပါနဲ႕။ ဆန္႕က်င္ဖို႕ ဗမာစာကို ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး ေလ့လာသင္ယူေနရတာပါ။ နာတာတစ္ခုက ကိုယ့္စာေပကို မသင္ရတာတစ္ခုပဲ။ ဗမာစာတတ္မွ ျပန္ေျပာႏိုင္ဆိုႏိုင္မွာမို႕လို႕ ပါ။ 

အဲ့ေဆာင္ပုဒ္ေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုေတြက ငတ္မြတ္ေနၾကသလို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနတာလည္း ရွိပါတယ္။ ေက်းလက္ေတာရြာမွာေတာ့  ျပည္ပအလုပ္သမားအဆင့္ေပါ့ေနာ္။ တခ်ဳိ႕မိဘေတြက သားသမီးေတြ စာတတ္ဖို႕ ပညာေတာ္ႀကီးျဖစ္ဖို႕ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုန္က်ခံ၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အလုပ္ကို လုပ္ရ ႀကိဳးစားေပးေနရရွာပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ သားသမီးေတြလည္း လိမ္လည္ ျဖားေယာင္းမႈၾကားကေန ပါသြားေနရပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ရင္းနဲ႕ လမ္းေပၚမွာ ဖမ္းဆီးၿပီး ကေလးစစ္သားျဖစ္ေနရပါတယ္။ စစ္ထဲ၀င္ေတာ့လည္း အေဖမသိ အေမမသိ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွံမ မသိ မိုက္ရူးရဲေနပါတယ္။ 

ပညာေရးကို လုိလားေနတဲ့ သူေတြ ပညာေရးကို မလုပ္ရပဲ စစ္ေရးလုပ္ေနရတဲ့ ဘယ္မွာလဲ အေမ၊ ဘယ္မွာလဲ အေဖဆိုတဲ့ ဘ၀သမားေတြ ဘယ္သူေၾကာင့္ ဆိုရမွာလဲ။

အဲ့ဒီေဆာင္ပုဒ္ကို ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ခိုင္းေစခ်င္တဲ့ မိဘေတြက “ကေလးေတြ ေက်ာင္းတက္ရေတာ့မယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းအပ္ဖို႔၊ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စုေဆာင္းထားတဲ့ စပါးေတြကိုပဲ သြားေရာင္းရတာေပါ့။ အ၀ယ္သမားေတြ ေပးသေလာက္ပဲ ယူရတာေပါ့။” စပါးမ်ားကို လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕၊ ဒီးေမာ့ဆိုၿမိဳ႕နဲ႕ ဖရူးဆိုၿမိဳ႕မ်ားမွာရွိတဲ့ ဆန္စက္မ်ားေတြ သြားေရာက္ေရာင္းခ်တဲ့အခါ မတ္လအတြင္းမွာ ေလးပုံးအိတ္ဆိုရင္ စပါးတစ္အိတ္ကိုက်ပ္ေငြ ၁၅,၀၀၀ အခုေတာ့ တအိတ္ကို ၉,၅၀၀ က်ပ္နဲ႕ စပါးပြဲစားမ်ားထံ အရႈံးခံၿပီး ေရာင္းလိုက္ရတယ္။ အဲ့ဒီစာပိုဒ္ေလးက (ေရးသားသူ - ကႏၱာရ၀တီတိုင္း(မ္) ၾကာသာပေတးေန႔, 26 ေမလ 2011 20:53 ကရင္နီ ေတာင္သူမ်ား စပါး ေစ်းႏွိမ္ ၀ယ္ခံေနရ )ဆိုတဲ့ သတင္းကပါ။

အဲ့ဒါနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနက ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီးက အေျခခံပညာ မူလတန္း ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းသံုး စာအုပ္မ်ားကို အခမဲ့ ျဖန္႔ေ၀ေပးမယ္ ဟု ေၾကညာထားေတာ့ လူထုေတြက ၀မ္းသာေနၾကတာေပါ့။ လူထုေရွ႕မွာေတာ့ နာမည္ေကာင္းရေအာင္ေျပာရမွာေပါ့ေနာ္။ တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕မွာ အျခားနည္းလမ္းနဲ႕ အခေၾကးေငြ ေတာင္းခံေနတယ္။ အစိုးရ လံုေလာက္တဲ့ လစာ ဆရာ/မမ်ားကိုမွ မေပးပဲ။ “ဘာမွ အလကား မရဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ေက်ာင္းသားမိဘေတြဆီကေန ပိုက္ဆံ ျပန္ေကာက္ရတာပါပဲ။ အဲဒီလို မေကာက္ရင္လည္း ကိုယ့္လစာထဲက စိုက္ၿပီး ေပးရမွာ ဆိုေတာ့ မလြယ္ဘူး” လို႕ ရဲရဲေျပာသြားတယ္။ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ စာအုပ္၊ ပစၥည္းသယ္ခတဲ့။ ဟား - - - ဒီေလာက္ေတာ္ အခေၾကးေငြ ေတာင္းေနတယ္။ ေပးရေတာ့မွာေပါ့ အစိုးရမွ မေပးပဲ။

အင္ လူထုေတြက သားသမီးအတြက္ဆို လုပ္ေပးရမွာေပါ့။ သားသမီး ပညာေရးပဲ ၀ိုင္းေပးၾကတာေပါ့ ဥကၠဌက ဆိုမိမွာပဲ။ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္။ လြန္းလို လြန္းတယ္။ သီခ်င္းစာသားရွိတာပဲ။ 

က်ေနာ္တို႕ ေတာင္သူုလယ္သမားေတြက ေနာက္ႏွစ္အတြက္ဆိုၿပီး စပါးကို အၿမဲ သိုေလွာင္ထားတတ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့၂၀၁၀ခုႏွစ္ကလည္း အလြန္ကံဆိုးပါတယ္။ မိုးကလည္းမရြာ၊ ေစ်းႏႈန္းကလည္းတက္။ ဆန္ေစ်းလည္း ျမင့္ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ။ အဲ့ကႏၱာရ၀တီတိုင္း(မ္) သတင္းမွာ ေဖာ္ျပထားတယ္။ ကရင္နီျပည္မွာ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားက လာမည့္ စာသင္ႏွစ္ကို သားသမီးမ်ား ေက်ာင္းထားႏိုင္ရန္အတြက္ သိုေလွာင္ထားတဲ့ စပါးမ်ားကို ထုတ္ေရာင္းခ်ေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ စပါးကုန္သည္မ်ားက ေစ်းႏွိမ္ၿပီး ေရာင္းေနရတယ္။ တကယ့္ လူသားခ်င္း စာနာမရွိတဲ့ လူပဲ။ မိုးမရြာလို႕ ပညာေရးအတြက္ ေရာင္းတယ္ဆိုမွ မွ်မွ်တတေတာ့ လုပ္သင့္ပါတယ္။

 ျမန္မာျပည္ ပညာေရးကို ျမန္မာႏုိင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ အထူး ကုိယ္စားလွယ္ ေသာမတ္စ္အိုေဟး ကင္တာနားက ျမန္မာအစိုးရ အေနျဖင့္ ပညာေရး အသုံးစားရိတ္ကို အခုထက္ သိသိသာသာ တိုးျမႇင့္သုံးစြဲရန္နဲ႕ အမွန္တကယ္ “အခမဲ့”  ျဖစ္တဲ့ မသင္မေနရ ပညာေရး ျဖစ္ေစရန္ အႀကံျပဳ တိုက္တြန္းထားပါတယ္။

အဲ့ဒီပညာေရးျဖင့္ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္အံ့ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ အထူးကိုယ္စားလွယ္ ေသာမတ္စ္အိုေဟး ကင္တာနား ေျပာတာမွန္တယ္။ အဲ့ဒီေဆာင္ပုဒ္ဟာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတာ error (မမွားယြင္း)ပါဘူး။ ေကာင္းပါတယ္။ ပညာေရးမူကလည္း ေကာင္းပါတယ္။ မေကာင္းတာက လူ ပါ။

ဗမာအစိုးရလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ပညာေရးက အဆိပ္ပညာေရးျဖစ္ေနသလိုပဲ။ ေျမျပန္႕မွာက ေကာင္းေကာင္းေလး၊ ေက်းလက္ေတာရြာမွာ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ အင္ေပါ့ လူမ်ဳိးခ်င္းမွ မတူတာ။ လူတန္းစားခ်င္းမွ မတူတာ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ျမန္မာျပည္က ၀ိုင္းရံထားတာက တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္ေတြပါ။ ျမန္မာျပည္ ပညာေရးကို ေကာင္းမြန္ဖို႕အတြက္ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႕အညီ လုပ္ေဆာင္ဖို႕လိုေနပါတယ္။ အဲ့ဒီေဆာင္ပုဒ္ေၾကာင့္ အဆိပ္သင့္ေနၾကတဲ့ သူေတြက အဆိပ္ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ၾကေတာ့ပဲ အမိေျမကို စြန္႕ခြာၿပီး နည္းလမ္းရွာႀကံေနၾကၿပီ။ ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ ေျမြကို အဆိပ္ရွိတယ္ဆိုတာေတာ့ သတိထားပါ။ ဒီေျမြေတြဟာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ေမြးထားသလဲ။ ကိုယ္က ဘာနဲ႕ေကၽြးထားသလဲ။ အဆိပ္ျပင္ရင္ သတိထားလိုက္ပါ။  

(ပညာေရးလိုလားေတာင္းတၿပီး စာကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မသင္လိုက္ရတဲ့ စစ္သား/ကေလးစစ္သား)