ေရွးထုံးကို မပယ္တဲ့ ကရင္နီတို႔ရဲ႕ေတာင္ယာလုပ္ငန္း

ေရးသားသူ - ကယားထဲ  
တနလၤာေန႔, 19 ဇူလိုင္လ 2010 00:21 

ေတာင္တန္းေတြ ကာဆီးထားတဲ့ ေက်းလက္ေက်းရြာေလး တစ္ရြာရဲ႕ ထရံတဲအိမ္ေလး ၀ရန္တာ အျပင္ဘက္မွာ လူႀကီးလူငယ္ စုေ၀းေနၾကတယ္။

မိုိုးေတြ ရြာထားလို႔ ညေနခင္းေလးရဲ႕ ရႈ႕ေမွ်ာ္ခင္းေလးမွာလည္း စုေ၀းေနတဲ့ အဖြဲ႔ေလးကိုု သာယာေသာ အစည္းအေ၀း ေန႔ေလးအျဖစ္ ပိုၿပီး တြန္းအားေပးေနတယ္။

အစည္းအေ၀းက ရပ္မိရပ္ဖ တစ္ဦးက “ေျမထြန္ယက္ျပဳျပင္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ငါတို႔ ရြာေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ေတာင္ယာခင္းကို အရင္ဦးဆုံး စပါးႀကဲၾကမယ္” လို႔ စၿပီး ေဆြးေႏြးလိုက္ပါတယ္။

က်န္တဲ့ ဦးႀကီးတစ္ေယာက္ကလည္း “ေကာင္းပါတယ္။ မိုးတစ္ခါႏွစ္ခါ က်ၿပီဆိုေတာ့ စႀကဲၾကတာေပါ့။ ၿပီးရင္ က်ေနာ္တို႔လည္း ရြာရဲ႕ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား လုပ္ေပးသင့္တဲ့ ေကးဘ်ာစယ္ကို အရင္ဦးဖ်ား စပါးႀကဲၿပီးမွ ေနာက္မွ က်ေနာ္တို႔လည္း ႀကဲရမယ္” ဆိုၿပီး ျပန္ေဆြးေႏြးလိုက္ပါတယ္။

ေဆြးေႏြးၿပီး ေနာက္ေန႔မွာပဲ ရြာရဲ႕လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ ဓေလ့အစဥ္အလာမို႔လို႔ အစည္းအေ၀း တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ ရြာသားေတြ အားလုံးက အစည္းအေ၀းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ၾကတယ္။

အဲဒီအစည္းအေ၀း ၿပီးမွာေတာ့ မနက္ျဖန္ဟာ ေန႔ေကာင္းေန႔ျမတ္လို႔ ေရြးျခယ္ၾကၿပီး ေက်းရြာရဲ႕ေကးဘ်ာစယ္ (ေက်းရြာရဲ႕ေခါင္းေဆာင္) ေတာင္ယာခင္းကို တစ္ရြာလုံးက စည္းလုံးညီညြတ္စြာနဲ႔ စပါးကို စၿပီး ႀကဲၾကပါတယ္။

ဒီလိုကယားလူမ်ိဳးေတြ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ေက်းရြာေတြမွာ မိမိတို႔ရဲ႕ ေတာင္ယာစပါး မႀကဲမီကာလမွာ တစ္ရြာလုံးက ေကးဘ်ာစယ္ကို ဦးဖ်ားစြာ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းခြင္ စတိ အေနနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေပးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ကလည္း ၀ါးကိုင္း အဖ်ားအပုိင္းေတြကို ပိုင္းၿပီး မီးဖုတ္တယ္၊ မိမိတို႔ရဲ႕ ေတာင္ယာ နယ္နိမိတ္အစ သစ္ပင္ေတြမွာ ႏွီးနဲ႔ ခ်ီထားၾကပါတယ္။ အိမ္တြင္း၊ အိမ္ျပင္လည္း ျပဳလုပ္တယ္။ အဲဒီလိုျပဳလုပ္ျခင္းဟာ ကယားစကားျဖင့္ “ပါးေပၚ” လို႔ ေခၚပါတယ္။

ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ၿပီး ေကးဘ်ာစယ္အိမ္က စပါးႀကဲၿပီးမွ က်န္တဲ့ အိမ္ေတြက စပါးႀကဲၾကရပါတယ္။

ေကးဘ်ာစယ္ဆိုတာ ေတာင္ေစာင့္နတ္၊ ေတာေစာင့္နတ္၊ ေရေစာင့္နတ္ စတဲ့ နတ္ေတြကို ပူေဇာ္ပသဖို႔ ၀တၱရားကို ဦးေဆာင္ဦးရြက္ တာ၀န္ယူထားတဲ့ သူကို ေကးသခင္ (သို႔) ေကးဘ်ာစယ္လို႔ ေခၚၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကယားလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဘိုးေဘးဘီဘင္ အစဥ္အဆက္က ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ ဓေလ့တစ္ခုပါ။

ေကးဘ်ာစယ္အျဖစ္ တာ၀န္၀တၱရား ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ေဆာင္ရြက္သူဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားဟာလည္း ဘိုးေဘးဘီေဘ လက္ထက္ကတည္းက ေကးဘ်ာစယ္ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

ေကးဘ်ာစယ္ရဲ႕ေတာင္ယာ၊ လယ္ယာစပါးေတြ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား စိုက္ပ်ိဳးရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိေၾကာင္းကိုလည္း ေကးဘ်ာစယ္က “နတ္ေတြရဲ႕ အေစာင့္အေရွာက္နဲ႔ ေတာင္ယာ ေကာင္းမြန္ေစဖို႔၊ ပိုးမႊား အဖ်က္အဆီး မက်ေရာက္နုိင္ဖို႔နဲ႔ မိုးေလ၀သ ေကာင္းၿပီး စပါးသီးႏွံ ပုိထြက္ေကာင္းေအာင္ ရည္ရြယ္ၿပီး ေတာင္ယာလုပ္ငန္းခြင္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ ျဖစ္တယ္” လို႔ ေျပာပါတယ္။

ဒီလိုေဆာင္ရြက္ေနၾကတာဟာ ယေန႔ထက္တိုင္ ကယားလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ေက်းရြာတိုင္းဓေလ့တစ္ခုအျဖစ္ ရွိေနပါေသးတယ္။

အေလးထား ေဆာင္ရြက္ေနၾကေသးတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ မည္သို႔ဆိုေစကာမူ ေခတ္ႀကီးဘယ္လိုပဲ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေျပာင္းလဲ ေရွးထုံးကိုေတာ့ မေမ့ၾကပါဘူး။ မပယ္ၾကပါဘူး။

ဘိုးဘြားေတြရဲ႕ ရိုးရာဓေလ့ အေမြအႏွစ္တစ္ခုကို လက္ဆင့္ကမ္း တာ၀န္ယူ တတ္ျခင္းဟာလည္း မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ကို ခ်စ္ျမတ္နုိးသူလို႔ က်ေနာ့္ အေတြးထဲမွာ စြဲၿမဲစြာ မွတ္သားေနမိပါေတာ့တယ္။